Volg je hart!!

Ja, Nee, Ja, Nee
Wat moet je daar nou mee??
Moet je het nu wel doen of niet??
Wat moet je doen als niemand je een antwoord biedt…

De een zegt nee, de ander ja,
Het is jouw keus, waar je alleen voor sta,
De mening van andere kun je aan horen.
Maar dat kan je keuze zo verstoren

je denkt ‘ik doe ja’
‘ik denk dat ik er gewoon voor ga’
Maar dan komt er iemand met zijn mening naar je toe
Je begint weer te twijfelen, en weet niet of je het goed doe

Luister naar je hart,
soms maakt het je verward,
maar meningen en adviezen van andere kun je aan horen,
maar uiteindelijk moet je je eigen mening ertussen boren

Het is jou keuze, 
doe wat in jouw ogen goed is.
Misschien blijkt later jou keus niet helemaal reuze
maar je bent een gewoon mens, iedereen heeft het wel eens mis

Denken!

Denken, denken, denken.
kan iemand daar ooit een eind aan maken
kan iemand daar ooit een antwoord aan schenken
zodat ik mijn gedachten kan staken!!

Ik wil huilen
maar de tranen zijn op
ik zou bij iemand willen schuilen
ik kan er niet meer tegen op

Overal tips en raad
maar niemand die me begrijpt
ik zoek iemand die naast me staat
iemand die als ik zink me vastgrijpt.

Iemand die niet boven maar naast me staat
iemand die een luisterend oor schenkt
iemand die met me mee denkt
iemand die me nooit meer in de steek laat

Landschap

hey zie je die mooie tuinen
wat is het heerlijk om daar door te struinen
al die mooie bloemen daar
kijk daar maar eens naar
het mooie begint rond mei
dan voel je je daar zo vrij

en dan al die bossen
met al die mooie vogels en vossen
je ziet de vossen meestal niet
't is mooi als je er een keer een ziet
geniet van de mooie bomen
daar moet je echt een keer naartoe komen

dan heb je ook nog die prachtige zeeën
zo romantisch als je daar zo bent met z'n tweeën
je kunt er zo lekker dromen daar
net als of je in een echte jacht vaar
al die hoge golven met een harde wind
heerlijk uitwaaien dat is iets wat iedereen lekker vindt

Dementerende:
Ik roep, maar jullie horen me niet,
steeds weer lopen jullie voorbij,
ik weet dat niemand me ziet,
want jullie hebben geen aandacht meer voor mij.

Ik roep, jullie horen het,
en zeggen dat ik rustig moet blijven,
weer brengen jullie me naar bed,
en vragen aan de arts of hij iets rustgevends wil voorschrijven.

Ik roep, maar jullie begrijpen het niet,
mijn angst, mijn pijn, mijn verdriet.
Jullie lopen voorbij,
en bekommeren zich niet om mij,

Ik roep, maar jullie weten niet wat ik zeg,
steeds weer steeds zachter klinkt het.
Jullie lopen weer weg,
en laten mij eenzaam achter in bed.

Ik roep, dag in dag uit,
de ene keer zacht, dan weer luit,
maar verstaan en begrijpen jullie me niet,
jullie laten me eenzaam achter in mijn verdriet